on air

This is default featured slide 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

chat box

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Οι καλικάτζαροι - Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Η πιο δημοφιλής κατηγορία όντων της λαϊκής μας παράδοσης είναι αναμφίβολα οι καλικάτζαροι. Η φαντασία του λαού μας σχετικά με το πώς είναι αυτά τα όντα, πραγματικά οργιάζει. Οι πιο μετριοπαθείς, θέλουν τους καλικάτζαρους να έχουν ανθρώπινο σκαρί, αλλά ταυτόχρονα να είναι άσχημοι, μαύροι και ψηλοί. Κατά άλλους οι καλικάτζαροι είναι μαλλιαροί, με κόκκινα μάτια και πόδια τράγου. Πολλοί πιστεύουν ότι οι καλικάτζαροι έχουν ένα πόδι, καμπούρα ή ουρά. Όσο όμως κι αν διαφωνούν για το πώς μοιάζει ένας καλικάτζαρος, όλοι συμφωνούν σε ένα πράγμα: Οι καλικάτζαροι είναι κακά όντα, που προκαλούν καταστροφές και εμφανίζονται και εμφανίζονται πάνω στην γη κατά την διάρκεια του Δωδεκαημέρου (δηλαδή τις μέρες μεταξύ των Χριστουγέννων και των Αγίων Θεοφανείων)

Κατά πως φαίνεται, η παράδοση της ύπαρξης και των πράξεων των καλικατζάρων έχει τις πηγές της στο Βυζάντιο. Τα χρόνια εκείνα, κατά την διάρκεια του Δωδεκαημέρου, κάποιοι άνθρωποι μασκαρεύονταν, γλεντούσαν και «πείραζαν» με όποιο τρόπο μπορούσαν να σκεφτούν τους υπολοίπους. Έμπαιναν στα σπίτια και προκαλούσαν ζημιές ή απαιτούσαν να τους δοθεί φαγητό και γλυκά. Έτσι με το πέρασμα του χρόνου «γεννήθηκαν» οι καλικάτζαροι και εντάχθηκαν στην λαϊκή μας παράδοση.


Καθώς η παράδοση αυτή ρίζωνε, άρχισαν να δίνονται και διάφορα ονόματα στους καλικατζάρους όπως: καλιοντζήδες, καλλισπούρδοι, καρκαλάτζαροι, καρκαντζόλοι, καψιούρηδες, κολοβελόνηδες, λυκοκάντζαροι, μνημοράτοι, παγανοί, παρωρίτες, πλανητάροι, σιφιώτες, τσιλικρωτά,


Ήρθε η ώρα όμως να δούμε πως ζούνε την ζωή τους οι καλικάτζαροι. Εκτός από το Δωδεκαήμερο, όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου οι καλικάτζαροι ζουν στα έγκατα της γης. Μην νομίζετε όμως ότι εκεί κάθονται ήσυχοι. Ανάλογα με το ταλέντο του, ο καθένας από αυτούς προσπαθεί να συνεισφέρει στο «Μεγάλο Έργο των Καλικατζάρων», που δεν είναι άλλο από το κόψιμο του δέντρου που στηρίζει την γη. Έτσι άλλος με τσεκούρι, άλλος με πριόνι και άλλος με τα δόντια ή τα νύχια του κόβει τον κορμό του δέντρου αυτού. Την παραμονή των Χριστουγέννων το δέντρο έχει σχεδόν κοπεί αλλά, για καλή τύχη των ανθρώπων, έχει φτάσει η ώρα που οι καλικάτζαροι αφήνουν την εργασία τους για να ανέβουν στην επιφάνεια και να κάνουν τις σκανταλιές τους. Τις δώδεκα ημέρες που απουσιάζουν ο κορμός του δέντρου ξαναμεγαλώνει και ακέραιο πια τον βρίσκουν μετά τα Άγια Θεοφάνεια που επιστρέφουν πάλι στα βάθη της γης. Έτσι ξεκινά άλλος ένας κύκλος «κοψίματος» μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.


Την παραμονή, λοιπόν, των Χριστουγέννων εγκαταλείπουν τις «ξυλουργικές» τους εργασίες και κατά χιλιάδες ξεχύνονται στην επιφάνεια της γης. Βγαίνουν από σπήλαια, ρωγμές του εδάφους, πηγάδια, ακόμα και από μυρμηγκότρυπες αφού ορισμένοι από αυτούς είναι πιο μικροί και από μυρμήγκια. Επειδή όμως φοβούνται το φως του ήλιου, κρύβονται κατά την διάρκεια της ημέρας και κάνουν τις σκανταλιές τους μόνο όταν πέσει το σκοτάδι. Μόλις, λοιπόν, νυχτώσει εμφανίζονται στους δρόμους και αλίμονο σε όποιον πέσει στα χέρια τους. Ανεβαίνουν στην πλάτη του, τον πειράζουν και χορεύουν γύρω του εμποδίζοντας τον να γυρίσει στο σπίτι του. Αλλά δεν σταματούν εκεί. Προσπαθούν να τρυπώσουν μέσα στα σπίτια και να κάνουν ζημιές, να μαγαρίσουν τα φαγητά και να πειράξουν τους ανθρώπους. Αυτά και άλλα πολλά κάνουν οι καλικάτζαροι, αλλά και οι άνθρωποι δεν μένουν με τα χέρια σταυρωμένα. Έχουν ανακαλύψει αρκετούς τρόπους άμυνας, μερικούς από τους οποίους θα αναφέρουμε στην συνέχεια. Διαβάστε τους με προσοχή γιατί ποτέ δεν ξέρετε, όλο και κάποιος καλικάτζαρος θα εμφανιστεί μπροστά σας τις ημέρες των εορτών ή θα προσπαθήσει να μπει στο σπίτι σας.


Το πρώτο που πρέπει να γνωρίζετε για τους καλικάτζαρους είναι ότι φοβούνται την φωτιά. Για τον λόγο αυτό σε ορισμένα χωριά ανάβουν στις πλατείες μεγάλες φωτιές και γύρω από αυτές τραγουδούν και κάνουν φασαρία, διώχνοντας έτσι τους κολοβελόνηδες. Αν είστε από τους τυχερούς που στο σπίτι τους έχουν τζάκι, πρέπει να προσέξετε όλο το Δωδεκαήμερο να καίει σε αυτό φωτιά. Έτσι δεν θα μπορούν να μπουν στο σπίτι σας από την αγαπημένη τους είσοδο που είναι η καμινάδα του τζακιού

Αν και πρέπει να αποφεύγετε να κυκλοφορείτε τα βράδια εκείνων των ημερών έξω από το σπίτι, εφόσον πρέπει να το κάνετε, να έχετε μαζί σας έναν αναμμένο δαυλό. Φακοί και λοιπά τεχνολογικά επιτεύγματα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Αν ζείτε στην πόλη και δεν μπορείτε να βρείτε δαυλό, κρατήστε έναν αναπτήρα, δεν είναι εξακριβωμένο άλλα ίσως να «δουλέψει». Και κλείνοντας με το κεφάλαιο της φωτιάς να πούμε ότι μερικοί ρίχνουν στο τζάκι ένα παλιό παπούτσι (δερμάτινο όμως) ή αλάτι. Η οσμή του καμένου δέρματος καθώς και ο ήχος που προκαλεί το αλάτι όταν πέφτει στην φωτιά έχουν αποτρεπτικές ιδιότητες.

Στον «πόλεμο» εναντίων των καλικατζάρων χρησιμοποιούνται και η κακές τους επιδόσεις στα μαθηματικά. Οι καλικάτζαροι γνωρίζουν να μετράνε μέχρι το δύο. Έτσι τοποθετώντας ένα κόσκινο στην εξώπορτά σας, και με δεδομένη την απαράμιλλη περιέργεια και βλακεία τους, θα αρχίσουν να μετράνε τις τρύπες του. Αυτό θα τους καθυστερήσει μέχρι να ανατείλει ο ήλιος και τότε θα πάνε να κρυφτούν αφήνοντας σας ήσυχους. Αν τώρα δεν έχετε κόσκινο, βάλτε ένα σουρωτήρι. Μάλλον θα «πιάσει» αφού τρύπες έχει και αυτό.


Την ίδια εφαρμογή και αποτελέσματα με το κόσκινο έχει και μια πλεξούδα λινάρι. Ο καρκαντζόλης προσπαθεί να μετρήσει τις ίνες του λιναριού και φτάνει το πρωί βρίσκοντας τον να λεεί: «Ένα, δύο… ένα, δύο… ένα, δύο»

Ένα ακόμα όπλο εναντίων των καλικατζάρων, είναι το λιβάνι. Θυμιατίζουμε το σπίτι κάθε απόγευμα και αφήνουμε το θυμιατήρι να λιβανίζει δίπλα στο τζάκι. Δεν υπάρχει περίπτωση τα «δαιμονικά» αυτά όντα να σας πλησιάσουν. Μην φερθείτε όμως πονηρά και αντί για λιβάνι ανάψετε τα αρωματικά στικ, γιατί θα κοιμηθείτε αγκαλιά με έναν καρκαλάτζαρο. Επίσης το κατωσάγονο ή το πανωσάγονο του γουρουνιού πιστεύεται ότι θα σας κρατήσει ασφαλείς. Δεν χάνετε τίποτα, εάν φυσικά διαθέτετε ένα, να το κρεμάσετε στην καμινάδα του τζακιού σας.

Τέλος σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας χρησιμοποιούν αντίθετη τεχνική. Αντί να τους διώχνουν τους παίρνουν με το καλό, ρίχνοντας στα κεραμίδια του σπιτιού γλυκά. Σαν λιχούδης που είμαι προτιμώ πάντως τα γλυκά να τα φάω εγώ και τους καλικατζάρους να τους διώξω με κάποιον άλλο τρόπο.


Και όπως είπαμε έτσι; Φωτιά, αλάτι, παλιό παπούτσι, κόσκινο, λιβάνι και χοιρινό σαγόνι.


Καλές γιορτές!


Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Χαμογέλα… έρχονται Χριστούγεννα!

Σε λίγες μερες έχουμε Χριστούγεννα.
Βλέπουμε παντού στολισμένα σπίτια για τον εορτασμό των Χριστουγέννων.
Φωτισμένα τα βράδια με φωτάκια που αναβοσβήνουν και ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα.
Στολισμένα με διάφορα στολίδια την ημέρα για να μας θυμίζουν και με το φως της ημέρας, την επερχόμενη Γέννηση του Θεανθρώπου.
Τρέχει ο κόσμος στα μαγαζιά ολόκληρη την εβδομάδα ,για να πάρει την γαλοπούλα ή ότι άλλο αντέχει το βαλάντιο του. Να πάρει τις πατατούλες του, τα σαλατικά του, τα κρασιά του και όλα τα σχετικά με το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Οι νοικοκυρές θα ξοδέψουν ώρες και ώρες στην προετοιμασία των φαγητών και στον στολισμό του σπιτιού.
Όλος ο κόσμος σε φρενήρη ρυθμό , συμμετέχει στον εορτασμό των Χριστουγέννων και εφέτος.
Θα έρθει και εκείνο το ευλογημένο βράδυ που όλοι οι Χριστιανοί περιμένουν για να γιορτάσουν την γέννηση του Χριστού μας.
Οι νοικοκυρές με υπερηφάνεια θα παρουσιάσουν τις μαγειρικές τους δημιουργίες.
Θα κάτσουν όλοι γύρω από το τραπέζι της χαράς, θα ευχηθούν καλά Χριστούγεννα, θα φάνε του καλού καιρού, θα μοιράσουν δώρα και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη θα πουν όλο χαρά.
Γιορτάσαμε και φέτος την γέννηση σου Χριστέ μου.
Στο τραπέζι μας!
Αααα… να μην ξεχάσω.
Κάποιοι λίγοι θα πάνε και στην εκκλησία…..
Υ.Γ Περίεργο πράγμα. Όταν ένας γνωστός μας έχει γενέθλια πηγαίνουμε στο σπίτι του για να του ευχηθούμε και να γιορτάσουμε. Όταν γιορτάζουμε την γέννηση του Θεού μας, δεν πάμε στο σπίτι του. Καθόμαστε και γιορτάζουμε στο δικό μας σπίτι. Ίσως γιατί στο σπίτι του δεν τρώνε γαλοπούλες αλλά κερνάνε…….. αντίδωρο.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Disco

Η ιστορία του χορού disco ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '70 από αφροαμερικάνικες και λατινοαμερικάνικες κοινότητες των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Ο χορός disco


Ο χορός disco είχε σαφέστατες μουσικές επιρροές από rock, soul, blues και funk, τις οποίες εμπλούτισε με ηχητικά εφέ και φωνητικά. Από τις μουσικές αυτές προέκυψε το χορευτικό στιλ με το όνομα "Hustle" το οποίο περιλάμβανε κινήσεις με τα χέρια και στροφές. Δε διέφερε και πάρα πολύ από το swing των δεκαετιών '50 και '60. Γενικά, ο χορός disco προήλθε από παλιότερους χορούς, όπως το mambo και η salsa.
Ενσωμάτωσε το ρυθμό της salsa και χρησιμοποίησε τις κινήσεις των γοφών του swing. Γενικά, ο χορός disco δεν έχει τεχνικές δυσκολίες, ούτε περίπλοκα βήματα. Ο ρυθμός ήταν καθαρός και μπορούσε οποιοσδήποτε να χορέψει ντίσκο, με κινήσεις προς τα εμπρός και προς τα πίσω με κάποιες στροφές. Οπωσδήποτε, βέβαια, κάποιοι ήθελαν να κάνουν εντύπωση στην πίστα και αυτοί χόρευαν με δύσκολες φιγούρες και εντυπωσιακές κινήσεις.

Χαρακτηριστικά της disco κουλτούρας


Πέρα, όμως, από το χορό και τη μουσική, η disco σαν ολοκληρωμένη κουλτούρα περιλάμβανε και ειδικό ντύσιμο, όπως και ξεχωριστή τεχνολογία φωτισμού της πίστας. Οι άνθρωποι που ακολουθούσαν την κουλτούρα αυτή είχαν το δικό τους ενδυματολογικό κώδικα, όπως και ιδιαίτερη κόμμωση, ενώ μέχρι σήμερα είναι πασίγνωστες οι ντισκομπάλες που συνόδευαν το ρυθμό της μουσικής και δημιουργούσαν πολύ ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Ένα χαρακτηριστικό, επίσης, των ντισκοτέκ της εποχής ήταν η διοργάνωση των διαγωνισμών χορού. Οι διαγωνισμοί αυτοί είχαν μέχρι και χρηματικά βραβεία, ενώ έγιναν η αιτία να δημιουργηθούν νέες χορογραφίες που γρήγορα γίνονταν της μόδας.
Μεμονωμένα τραγούδια γίνονταν η αφορμή να δημιουργηθούν νέα χορευτικά στιλ, όπως το Y.M.C.A. των Village People και το line dance, γνωστό ως "The Electric Slide".  Άλλο πασίγνωστο line dance ήταν το "Bus Stop", το οποίο διαδόθηκε το 1976 και το 1977 μέσα από εκπαιδευτικά βίντεο και live σόου, το οποίο στην ουσία ήταν μια παραλλαγή του χορού merengue.  Άλλα χορευτικά στιλ ήταν παραλλαγές του hustle σε συνδυασμό με διάφορους χορούς, όπως π.χ. το "Tango Hustle".

Saturday Night Fever



Το 1977 η ιστορία του χορού disco φτάνει στο αποκορύφωμά της με την ταινία ?Saturday Night Fever? στην οποία πρωταγωνίστησε ο John Travolta, καθιερωμένο σύμβολο του χορού ντίσκο παγκοσμίως. Το soundtrack που συνόδευε την ταινία και περιείχε τραγούδια των Bee Gees και της Gloria Gaynor είναι το πιο πετυχημένο σε πωλήσεις soundtrack μέχρι τώρα. Μην ξεχνάμε και τα κουστούμια ή τις χορογραφίες, που έγιναν σημεία αναφοράς της ποπ κουλτούρας.
Μετά την επιτυχία της ταινίας "Saturday Night Fever" άρχισε να παρατηρείται η σταδιακή παρακμή του χορού disco. Οι δισκογραφικές εταιρείες γέμισαν την αγορά με δίσκους και κάθε club ήθελε να μετατραπεί σε disco club, με αποτέλεσμα ο κόσμος να αρχίσει να κουράζεται και να αναζητά κάτι διαφορετικό.

O χορός disco σήμερα


Παρόλο που σήμερα δεν υπάρχει αυτό που κάποτε αποκαλούνταν "Disco", παρ' όλ' αυτά ο χορός και το μουσικό στιλ έχουν επιζήσει. Οι χορευτές hip-hop διατηρούν τους διαγωνισμούς χορού (battles) και το Electric Slide χορεύεται ακόμα σε γάμους και σε dance clubs σε όλο τον κόσμο. Η κουλτούρα της disco ήταν στενά συνδεδεμένη με ηδονιστικές εμπειρίες, ναρκωτικά και ελεύθερο σεξ σε μια εποχή που προηγήθηκε του AIDS, γι' αυτό και σήμερα έχουν εξαφανιστεί πολλά από τα βασικά της συστατικά. Όπως και να 'χει, η ουσία της disco είναι ακόμα ζωντανή, μιας κι έχει να κάνει με τη χαρά της μουσικής και του χορού και των ανθρώπων που τη μοιράζονται πάνω στην πίστα.

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Αγάπη και εξάρτηση

Αποσπασμα από το βιβλίο Κι έζησαν αυτοί καλά...με εμάς τι γίνεται; Τι είναι αλήθεια η αγάπη; Η αγάπη δεν μπορεί να περιοριστεί σε λέξεις. Η αγάπη είναι κάτι που πρέπει να νιώσουμε για να μπορούμε να το περιγράψουμε και να το εκφράσουμε σε όλη του την έκταση. Προϋποθέτει την έλλειψη φόβου και την πίστη στον άνθρωπο. Προϋποθέτει κοινούς στόχους, προϋποθέτει μια απόλυτη ένωση των ψυχών μας και όχι μια απλή συμφωνία του μυαλού μας. Η αγάπη είναι μια λέξη, ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά. Η αγάπη χωράει σε όλες μας τις αντιδράσεις και τις σκέψεις. 

Η αγάπη υπάρχει σαν συναίσθημα; Αγαπάμε πραγματικά ή απλά δενόμαστε και εξαρτόμαστε συναισθηματικά από ένα άτομο το οποίο εμείς πιστεύουμε ότι αγαπάμε; Η αγάπη μας αυτή είναι αγάπη άνευ όρων ή συνοδεύεται και περιπλέκεται από τις ανάγκες μας, τις απαιτήσεις μας και τους όρους μας; Και αν υπάρχει αγάπη άνευ όρων πως μπορούμε να την υιοθετήσουμε; Η αγάπη και η εξάρτηση είναι ταυτόσημες; Αυτά τα ερωτήματα πρέπει οπωσδήποτε να απαντηθούν και να τακτοποιηθούν σωστά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας εάν θέλουμε να βιώσουμε μια ενσυνείδητη και υπέροχη σχέση και εάν πραγματικά θέλουμε να βιώσουμε την αληθινή αγάπη. 

Η αγάπη είναι μια έννοια που δύσκολα εκφράζεται με λόγια ίσως γιατί στην πραγματικότητα είναι πολύ πνευματική έννοια για να μπορεί να γίνεται κατανοητή με απλές λέξεις. Ας δούμε καλύτερα τι προκαλεί η αγάπη.

Όταν νιώθουμε την αγάπη είμαστε ενωμένοι – δεμένοι με το άτομο που αγαπά-με, αντιμετωπίζουμε το άλλο άτομο όπως ακριβώς θα αντιμετωπίζαμε τον εαυτό μας και ενδιαφερόμαστε για την ευτυ-χία του, την επιτυχία του και την υγεία του όπως ακριβώς ενδιαφερόμαστε για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όταν αγαπάμε έχουμε κατανόηση, έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε και βέβαια η ψυχή μας είναι γεμάτη ηρεμία και ικανοποίηση. Η αγάπη δεν προκαλεί φόβο ή πόνο, αγάπη δεν είναι η ζήλια, η αδιαφορία, ο εγωκεντρισμός, η κτητικότητα και η δημιουργία πικρίας και απωθημένων. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που τροφοδοτεί την ψυχή μας με δύναμη, χαρά, αισιοδοξία, ενδιαφέρον, ζεστασιά, δημιουργία και όνειρα. Εκτείνεται πέρα από το όρια του δικού μας ‘εγώ’ και δημιουργεί το "εμείς". Το "εμείς" φροντίζει και νοιάζεται για το κοινό καλό, κάνει κοινά όνειρα, βοηθά στο να κατανοούμε τις μεταξύ μας ανάγκες και τα διαφορετικά μας ενδιαφέροντα. Το "εμείς" νοιάζεται τόσο πολύ που μπορεί να θυσιάσει τις προσωπικές επιθυμίες στον βωμό του κοινού καλού. Το "εμείς" βρίσκει τις λύσεις και λειτουργεί αυτόνομα και προστα-τευτικά για την ίδια τη σχέση αλλά και για τον καθένα μας ξεχωριστά

Η αγάπη δεν πρέπει μα ,μετατρέπεται σε εξάρτηση και ανάγκη. Δυστυχώς πολλές φορές λέμε “σ’ αγαπώ” όταν πραγματικά θα έπρεπε να πούμε “σε χρειάζομαι”. Η ανάγκη είναι η έκφραση του πόνου, της στεναχώριας και της εγκατάλειψης. Λέμε πως δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κάποιο συγκεκριμένο άτομο στη ζωή μας γιατί το αγαπάμε. Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι εξάρτηση και ανάγκη. Γιατί; 

Εάν πραγματικά αγαπούσαμε το άτομο που μας εγκατέλειψε και το άτομο αυτό ήταν ευτυχισμένο με την επιλογή του να μας εγκαταλείψει, τότε δε θα υποφέραμε. Σας φαίνεται παράλογο; Και όμως δεν είναι. Αυτή είναι η έννοια της πραγματικής αγάπης. Ο πόνος της εγκατάλειψης δεν δημιουργείται από την υπέρμετρη αγάπη αλλά από την υπερβολική ανάγκη. Η ανάγκη και η εξάρτηση δημιουργούν φόβους και πόνο. Η αγάπη δημιουργεί ευτυχία, ικανοποίηση και ολοκλήρωση. Ας μην τις μπερδεύουμε!

Όταν αγαπάμε επιθυμούμε το αντικείμενο της αγάπης μας να είναι ευτυχισμένο σε κάθε περίπτωση, έστω και αν βρίσκεται και μακριά μας.
Πολλές φορές η αγάπη μας είναι έντονα αναμεμειγμένη με την ανάγκη και την εξάρτηση. Η αγάπη συνήθως αποτελεί την επιθυμία μας να δώσουμε, να προσφέρουμε στο άτομο που αγαπάμε ενώ η ανάγκη και η εξάρτηση θέλουν μόνο να παίρνουν αγάπη, να παίρνουν ενδιαφέρον, να παίρνουν προσοχή. Πολλές φορές ούτε εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα συναισθήματα που θέλουμε να παίρνουμε ή τι μας προκαλεί την έλλειψη τους στη ψυχή μας. Όποτε νιώθουμε πόνο ή φόβο στη σχέση μας αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι ανάγκες μας δεν καλύπτονται από το άλλο άτομο είτε γιατί φοβόμαστε πως βρισκόμαστε εκτεθειμένοι σε συναισθηματικό κίνδυνο. Όταν συμβαίνει αυτό η υποτιθέμενη αγάπη μας μετατρέπεται σε πίκρα και θυμό και σε ακραίες περιπτώσεις σε επιθυμία για εκδίκηση και σε μίσος. 
Μπορεί η αγάπη να προκαλέσει τόσα αρνητικά συναισθήματα; Είναι δικαιολογημένο; 

Η απάντηση είναι όχι. Η αγάπη ποτέ δεν οδηγεί σε τέτοιου είδους συναισθήματα απλά αυτά τα συναισθήματα αποδεικνύουν πως ποτέ η αγάπη δεν υπήρξε αληθινή. Σε αυτή την περίπτωση ήταν απλά εξάρτηση. 

Συνειδητοποιούμε λοιπόν πως πιθανό να μην αγαπήσαμε ποτέ πραγματικά στη ζωή μας! Δεν πρέπει όμως να κατακρίνουμε τον εαυτό μας για αυτό. Το να μπορούμε να αγαπάμε άνευ όρων, πράγμα που σημαίνει ότι αποκοπτόμαστε από τα συναισθήματα της εξάρτησης και των προσωπικών μας αναγκών, δεν μπορεί να μας συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη. 
Η άνευ όρων αγάπη είναι αποτέλεσμα της προσωπικής μας εξέλιξης και της προσωπικής μας δύναμης που νικά την εξάρτηση και ελευθερώνει την ψυχή μας από το αίσθημα της ανάγκης ικανοποίησης των αναγκών μας.

Ακούστε την καρδιά και όχι τον εγωισμό σας. Μην απομακρύνεστε από τη σχέση και από την αγάπη για ασήμαντους και πολλές φορές χαζούς λόγους. 
Προστατεύστε την αγάπη σας, παραδοθείτε σ αυτήν, λειτουργήστε με γνώμονα μόνο την αγάπη που αισθάνεστε ο ένας για τον άλλο και μόνο τότε θα μπορείτε να είστε σίγουροι πως βαδίζετε στον σωστό δρόμο της απόλυτης ευτυχίας και της σχέσης του παραμυθιού. 
Η αγάπη παραβλέπει τις μικροδιαφορές γιατί έχει κάτι πιο σημαντικό να ασχοληθεί! Η αγάπη δεν έχει χρόνο για καχυποψία, έχει χρόνο για δημιουργία. Η αγάπη δεν βλέπει την ασχήμια και δεν επηρεάζεται από αυτήν, για την αγάπη είναι όλα όμορφα. Η αγάπη δεν βάζει όρους, παρασύρεται από τους ρυθμούς και εξελίσσεται. 
Πάντα υπάρχει τέλος στον πόνο. Πάντα υπάρχει τέλος στο φόβο. Αφήστε λοιπόν την καχυποψία και τις άμυνες στην άκρη. Αγαπήστε και αγαπηθείτε χωρίς μικρόψυχες απαιτήσεις... η αγάπη είναι μεγαλόψυχη! Πάντα υπάρχει τέλος σε όλα αυτά που νιώθουμε και δεν είναι αγάπη. Η αγάπη μόνο δεν έχει τέλος! 

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Ενας σταθμος ημουν.............

Ημουν στη ζωη σου ενας σταθμος, κι εσυ το τρενο που περασες και πειστεψα πως θα σταματουσες για παντα, μα εσυ συνεχισες για αλλους προορισμους! Τωρα που ξαναγυρισες ειναι κατεστραμενος και κλειστος και μαλλον δε αποτελει σταθμο πλεον για εσενα.........

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

H απόσταση είναι περίεργο πράγμα..

Άλλοι άνθρωποι είναι δίπλα μας και ταυτόχρονα κόσμους μακριά.
Κι άλλους τους κουβαλάμε μέσα μας ακόμα κι αν μας χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα.
Από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι χωρίζονται από αποστάσεις και ενώνονται
με γραμμές: γραμμές τηλεφώνου, γραμμές σιδηροδρομικές, ακτοπλοϊκές, από την αρχή του κόσμου καλύπτουμε αποστάσεις, τις καλύπτουμε με ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ένα ταξίδι.
Και μερικές φορές τις καλύπτουμε με πιο πρωτότυπους τρόπους.
Η διαδρομή δεν είναι πάντα ευχάριστη, αλλά συνήθως αξίζει τον κόπο.

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ (γραμμενο για την μια και μοναδικη γυναικα της ζωης μου)

Μέσα στη ματιά σου, βλέπω την αγάπη 
νιώθω καλά πόσο αξίζεις εσύ, 
στέκομαι κοντά σου και θέλω να σου δώσω 
όλη την αγάπη που 'ναι πάνω στη γη! 

Αγκάλιασέ με, κράτα με, σφιχτά 
κάνε με να νιώσω την αγάπη αληθινά, 
το κόσμο απόψε άστον να γυρνά, 
για μας τους δυο τίποτα πια δεν μετρά! 

Όσο υπάρχει αυτή η αγάπη, ό,τι και να γίνει 
κανένας δεν μας σταματά! 
Κανείς δεν ξέρει πόσο μ' αγαπάς, 
κανείς δεν ξέρει όπως εσύ να μου μιλάς. 

Ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν συμβεί, 
εμείς οι δυο θα 'μαστε πάντα μαζί! 
Η αγάπη όλα τα νικά, ότι και να μας συμβεί, 
όσο υπάρχει η αγάπη αυτή, κανείς να τη σταματησει δεν μπορει