Έφυγες και εσύ σαν άνεμος, σαν περαστικός αγέρας, σαν μια βροχή στα ξαφνικά, σαν έρωτας στο ψέμα... Και η φυγή με σκότωσε, με έκανε κομμάτια, σαν τότε που χανόμουνα μες τα γλυκά σου μάτια... Μα τον χρόνο πίσω δεν γυρνάς, βλέπεις το παρόν σου, μ' άφησες πίσω και νικάς το άσχημο παρελθόν σου... Κάθε στιγμή που πέρναγε την έβλεπες σαν ψέμα, ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ένιωθα για εσένα...Ποτέ σου δεν μ' άφησες να ζήσω εγώ κοντά σου και μόνο μια στιγμή να κλέψω τα όνειρα σου. Μια τρέλα η αγάπης μου που έφτανε για δυο, και μέσα σε μια νύχτα την έκανες θηρίο... Την πέταξες σαν να 'τανε σκουπίδι, σαν ένα λάθος της στιγμής, σαν ψέμα στο σανίδι. Μα θέατρο δεν έπαιζα, σ' ήθελα κοντά μου, μα το μαχαίρι στην καρδία, έδιωξε τα όνειρα μου... Το μόνο που κατάφερες ήταν να με πληγώσεις και μια αγάπη δυνατή σε ερείπια να τελειώσεις... Και για φινάλε όμορφο χωρίς ευαισθησίες, "ποτέ σου δεν μ' αγάπησες, όλα υποκρισίες."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου